vivo
Ŝajnas al mi, ke fagopira pasto estas multe pli rompiĝema. Dum mi knedis la paston, ĝi emis fendiĝi, dum pasto el sola spelto restus en unu glata peco. Sed ĝi ankaŭ malpli gluiĝis al mia mano, kio estis tre agrabla afero. Kaj fine mi povis platigi ĝin tute senprobleme. Mi pensas, ke sekvafoje mi uzos similan miksaĵon.
#lang_eo #kuirado #kuirarto #maco #taglibro #vivo
Hodiaŭ mi refoje vizitis mensokuraciston. Reirante hejmen, mi vidis tre belan policanon, en la senco de profesia impreso. Ĝi staris senmove apud granda reklama afiŝo, vestita en polica uniformo, manoj sur koksoj, kaj memfide observis la stacion. Komence mi pensis, ke ĝi estas nur granda pupo, sed post kelkaj sekundoj ĝi moviĝis! Kia bona stilo! Se mi estus krimulo, mi ne kuraĝus ŝteli! 
Post mia reveno, familiano helpis min instali novajn ĉambrajn lumilojn anstataŭ tiuj, kiuj ne plu lumas. La novaj havas plaĉan aspekton. Espereble ili lumos longe. 
Hodiaŭ mi iom tradukis, iom studis, iom ordigis, kaj ankaŭ bakis macon, kiun mi manĝis kun Olomoŭcaj kazeetoj. (Temas pri speco de kazea fromaĝo, konata pro sia forta odoro, kvankam certe ekzistas pli fortodoraj fromaĝoj en la mondo.)
Mi ankaŭ komencis legi libron. Eble mi provu ĝin traduki dume? 
Saluton el vagonaro! Hura, vagonaroj! 
Hodiaŭ mi vizitis mensokuraciston. Ni priparolis mian perceptadon de senco, motivo, ĝojo kaj volo en faroj. Ni ofte uzis Esperanton kiel pozitivan ekzemplon; bedaŭrinde (sed iusence ankaŭ dankinde), plejparto de mia vivo ne estas Esperanto. 
Mi pli atentu kaj komparu la negativajn ekzemplojn, je kiuj tiuj gravaj aferoj mankas.
Mi ne povis dormi longe kaj bone, sed tio ne malhelpis min hodiaŭ. Mi ankaŭ ne manĝis tre sane kaj regule (kutime), kaj eble ankaŭ pro tio mi sentis min iomete naŭziĝinta poste. Dankinde, tio sufiĉe pasis sufiĉe rapide. :gutkato_naŭza:
Je la bona flanko, mi provis unuafoje »ĝuste« pretigi japanan muelitan verdan teon hodiaŭ (jam muelitan). Mi rigardu poste, kiel oni ĝuste nomu ĝin en la japana (kaj kiel en Esperanto). Ĝi estis bongusta. Sed mi ne certas, ĉu ĝi helpis aŭ malhelpis la stomakon. 
Ve, retserĉado estas tute fuŝita jam, ĉu ne? 
Antaŭ iuj jaroj — eble eĉ du! — oni povis serĉi pli-malpli ajnan hazardan frazon, kaj tuj trovis aliulon dirantan la tutsaman aferon!
Nun? Vi devus tre bonŝanci, trovi rezulton kun eĉ tri vortoj el via serĉomendo, kaj tamen la senco/esprimo de tiu rezulto neniel akordus vian mendon! 
Verŝajne, la nova serĉilo estas aliaj homoj! Espereble, viaj amikoj fidindas! 
Hodiaŭ mi faris salaton, kunumis vizitantojn, kunumis samideanojn en ĉiusemajna renkontiĝo, kaj helpis ornami kristnaskan arbon. Kaj ankoraŭ restas iom da laboro! Mi lasus ĝin al morgaŭ, sed mi povas fari ĝin hodiaŭ, do mi rapide faros tion kaj dormos. 
Al ĉiuj malesperantaj esperantistoj Usonaj: Ne forgesu, ke vi havas samideanojn ankaŭ en Rusujo kaj Ĉinujo! Vi almenaŭ persistos.
Feliĉan Zamenhoftagon!
Mi volis fini rakonton por hodiaŭ, sed fine mi estis tro okupata aŭ maltro vivema dum la pasintaj tagoj. Nu, mi publikigos ĝin alitage do. Zamenhoftago estas nur hodiaŭ, sed Esperanto vivas ĉiutage! Dankon pro ĝi, #Zamenhof!
Hodiaŭ estas la tago de nigra kafo, ĉar mi fortrinkis lakton hieraŭ kaj pigras hodiaŭ 🤭 Tamen mi havas mielon!
Hieraŭ mi decidis fari omletrizon. Mi kirletis ovojn, kuiris rizon, ekfritis ĝin, kaj alverŝis iom da sojsaŭco. Sed poste mi rimarkis, ke en la sojsaŭca botelo flosas insulo de ŝimo! 
(Tio okazis, ĉar mi ne konservis la sojsaŭcon ĝuste. Mi pensis, ke sufiĉas lasi ĝin en malvarmeta ĉambro, sed oni devas lasi ĝin en malvarmujo, aŭ en simile malvarma loko. Sekvafoje mi faros tion pli bone!)
Decidinte, ke manĝi la rizon povus esti danĝere, mi forĵetis ĝin kaj kuiris novan. Fritante la novan, mi decidis aldoni keĉupon anstataŭe, sed tiam mi rimarkis, ke mi ankaŭ ne plu havas keĉupon…
Nu, mi tamen havis tomatan saŭcon en ladskatolo, kaj do mi miksis tiun kun iom da akvo, salo, sukero, kaj spicoj, por fari ion eble similan al keĉupo. (Mi ne scias, kiel oni faras keĉupon!) La rezulta omletrizo estis… tute manĝebla, kaj eĉ iom bongusta! Certe ankaŭ mia plej malfacila omletrizo ĝis nun.
Estas granda araneo en mia dormoĉambro, kaj mi ne scias kie! Mi mortos! 
Kutime la kato grimpas sur lavmaŝinon per apuda faldebla ŝtupetaro, malgraŭ ke ŝi povas facile salti tien. Ŝi tenas ŝtupetojn surprize hommaniere. Nu, se ŝtupetaroj estis tiom grandaj por homoj.
Fojfoje mi vidas en Federujo esperantiston, kiu petas lingvajn korektojn en sia prio, sed malofte vidas ĝin misuzi la lingvon tiel, ke korekto estus necesa.
Alifoje mi vidas en Federujo esperantiston, kiu elbuŝigas (elfingrigas) esprimon tiom abomenan, ke mi sentas devon korekti ĝin, sed mi ne faras, ĉar ĝi ne petis korektojn en sia prio, kaj nepetitaj korektoj povas impresi malĝentile. 
Samideanoj, lingvo estas granda donaco; bonvolu trakti ĝin zorge kaj respondece. 
#lang_eo #okulgutoj #okuloj #vivo
Kun somero venas armeo de malamikoj de homaro. Amasoj da muŝoj kaj kuloj, pretaj disporti malsanojn kaj suĉi nian sangon. Ĉu ni havas ŝancon kontraŭ tiuj senfinaj kontraŭuloj? 
Dankinde, ni ne estas solaj. Printempo ne nur plimultigas la maliculojn, sed ankaŭ portas novan generacion de herooj, kiuj staros ĉe nia flanko en tiu ĉi eterna batalo. 
Bonvenu, amikoj, en la mondon, kaj dankon pro via helpo!
#lang_eo #araneoj #bestoj #fotoj #vivo
… sentiĝas iom strange! Dum jaroj, mi neniam ploris eĉ malgaja; sed nun? Mi ploras eĉ pro ĝojo!
#lang_eo #vivo
Semajnfine mi ĝuis filman vesperon, kaj kompreneble devis preni akordan manĝaĵon! Do mi faris krevmaizon, varmigis kolaon, kaj prenis kringojn en ĉokolado. :gutkato_malsata_manĝilaro:
Ĉu ili estis tre bongustaj? Jes ja!
Ĉu mi prenis tro da sukero kaj kafeino tiutage, longe ne povis ekdormi, kaj fartis iom malbone dum la sekvinta tago? Jes ja.
Memoru ĉiam manĝi sukeraĵojn nur modere! Se vi ne mortos hodiaŭ, vi povos refoje manĝi ilin modere morgaŭ.
#lang_eo #fotoj #kinofilmoj #kuirado #manĝaĵoj #vivo
