Hodiaŭ mi vizitis mensokuraciston. Mi jam vizitadis ĝin antaŭ kelkaj jaroj, kaj ekde nun mi vizitados ĝin refoje, ĉar mi volas ĝian helpon pri iuj malfacilaĵoj en mia vivo, kiujn mi neniam povis sufiĉe bone venki. Kaj ĉar amiko instigis min peti helpon refoje. 
… kaj la mensokuracisto diris, ke ĝi volas priparoli mian historion, ekde la infanaĝo! Hura! Tio estas la ŝablona mensokuracado, kiun oni ofte vidas en filmoj kaj ŝercoj, kaj kiun mi sekrete volis iam sperti! 
Sed pli serioze, la vizito iris bone, kaj mi sentas, ke aferoj iras bone. Aŭ eble ne bone, sed ĝuste. Mi sentas, ke mi finfine iras la ĝustan vojon. Mi ne scias, kio estas ĝia celo, sed tio ne gravas, ĉar ne ekzistas loko en la mondo, kien mi volus iri. Mi iras sencele, sed ne senvoje, kaj tial mia vivo havas sencon. Verŝajne. 